Training diversiteit in Jordanië, onlangs gaf ik die voor de tweede keer, ditmaal bij een telecom bedrijf. Na de eerste training formuleerde ik een aantal hypotheses, zie de blog: Diversiteit in Jordanië (1) en die houden stand ook na deze nieuwe ervaring:

1. ‘de cultuur in Jordanië is conflictmijdend, mensen leren van jongsaf aan reacties in te schatten en confrontaties te vermijden en ontwikkelen daarom bijzondere antennes‘: ja ja en ja. Zoiets is heel aangenaam in de dagelijkse omgangsvormen, zeker weten dat het ook NL-ers zou verrijken en verblijden! Mits het natuurlijk van twee kanten komt. Ook bespaart het tijd, niet alles hoeft expliciet uitgesproken te worden bij een training diversiteit in Jordanië. Keerzijde is dat als iemand dan een keer iets uitspreekt, er een lang gesprek nodig is want de kwaliteit die in het NL poldermodel uitstekend ontwikkeld is – elkaar ergens halverwege tegemoet komen – is minder ontwikkeld.

2. ‘het zakenleven in Amman wordt niet, zoals te doen gebruikelijk in Nederland en Duitsland, geplaagd door schuldgevoel‘. Blijft overeind. Jordaniërs zijn praktisch, hoe werkt diversiteit & inclusie en hoe moet het werken of hoe willen we dat het werkt en wat gaan we daaraan doen. Zo’n houding is bevrijdend als je principiële en laten we wel wezen, soms oeverloze discussies gewend bent. Gewoon het gewenste resultaat bepalen en daarvoor gaan, heerlijk!

3. ‘de waardering voor objectieve kennis is groot, er is minder ‘mening’ en meer waardering voor bevindingen uit wetenschap‘, was mijn hypothese. Daaraan voeg ik nu toe: en aan ervaringen van elders, om daarvan te leren. En aan kennis over wat de wereldwijde transitie naar een nieuwe economie en governance van ons vraagt. Het lijkt wel of Nederland te maken heeft met de ‘wet van de remmende voorsprong: Nederland loopt voor en lijkt het dus beter te weten, is arroganter. Jordanië loopt evident niet voor en is zeer ambitieus om wel degelijk onderscheidend te zijn in het veld van diversity & inclusion. Heel interessant om mee te maken.

Dat Nederland of ‘het Westen’ iets kan leren van het Midden-Oosten staat voor mij inmiddels wel vast. De komende maanden onderzoek ik dit verder, al (samen)werkend in de praktijk, op weg naar vertaling voor westerse organisaties. En net als in de vorige blog, nodig ik graag  mensen met ervaring in die regio uit te reageren ter bevestiging, nuancering of ontkenning van mijn conclusies of aanvulling daarvan. Wordt vervolgd!

Lees ook: Diversiteit in Marokko en Tunesië
En: Seba culture & diversity workshops in Malawi